Zapatrzenie

W taki dzień jak dziś
Do stracenia nie mam nic

W taką noc jak ta
Całe niebo w dłoniach mam

W takim życiu jak to
Dzieli mnie od śmierci krok

W oczach takich jak te
Zapomnieć o wszystkim chcę

Antidotum

Często boli mnie głowa,
A ciebie między piersiami.
Może przestańmy bić się
Na słowa
I spotkajmy po drodze
Zmęczonymi ustami.

Umarłem

Nie stało się nic i stało,
Bo umarłem.

Zapatrzeni w niebiosa
Dalej będą fruwać i marzyć,
Na skrzydłach ze stali, nadziei
Albo zwykłej miłości.
Byle oderwać się od ziemi.

Chcą być jak najdłuższa spacja
Zanim alfabet wybrzmi
Zwycięski
I mój:
GRAWITACJA.

Prawda

Umiłowanie prawdy pomnikiem wyniosłym
Należne pokłony liczy
I patrzy
Dokąd granice słuszne jej doszły

Lecz ukochaną spotkać
To widok rzadszy
Chociaż męczeńskich nie brak nam
Zniczy

Miłość według Alberta

Szczególna teoria względności
Okazała się bezwzględna
W praktyce

Światło zawsze zbyt szybkie
Przed ciałem zwykłym ucieka
Słońca nie można przytulić
Jedynie człowieka

Niech stoją na piedestale
Wielkich ludzi wyczyny
Ty strzeż się wznosić pod niebo
Ziemskiej w końcu dziewczyny

W moim ogrodzie

Pokochałem przestrzeń i obecność
Pokochałem siebie

Myśli rosną mi w ogródku
Jest on oczkiem w mojej głowie
Wiem co radość
Znam moc smutku
Wije się tu uczuć mrowie
Lubię robić w nim porządki
Patrzeć jak życie rozkwita

Rzucasz ziarno każdym słowem
Ziemia zawsze o sens pyta

Karaluchu

Budzący wstręt i struny krzyku
Powiedz mi jak żyć w ciemności
Jak bez gwiazdy nawet jednej
Dobrych ścieżek mieć bez liku
I do celu biec najprościej
W miejsce dla mnie
Odpowiednie